Amsterdam- Voor velen gaat na de stemming van woensdag 25 april 2001 een lang gekoesterde wens in vervulling.

In navolging van de andere stadsdelen in Amsterdam krijgt de Binnenstad zijn eigen Centrum Raad.

Het omstreden besluit van de Gemeenteraad om deze Centrumraad in te stellen lag gisteren op het hakblok.

De tegenstanders wisten echter niet genoeg steun te verwerven onder de Amsterdammers. In ieder geval konden zij de Amsterdammers niet van de urgentie overtuigen door te gaan stemmen. De opkomst was heel laag, nog geen 23%.

Een overwinning van de tegenstanders zou zeer slecht zijn geweest voor het instituut referendum. Het zou zeer schadelijk zijn als een kleine luidruchtige minderheid een besluit over democratische en gelijkheidsrechten van een deel van de bevolking zou kunnen torpederen. Daarbij komt dat zeer veel tegenstanders dit altijd zijn over alles dat naar politiek riekt. Hun constructieve geloofwaardigheid is daarmee vrij klein.

Zo meent Huib Schreurs, Uitgever van de Groene Amsterdammer, dat het een genoegen is tegen te stemmen, vooral tegen alles dat uit de PvdA hoek komt. "De PvdA is een plaag en dat besef begint langzaam door te dringen." Hij erkent ruiterlijk dat deze houding een "anti- burgerlijk trekje" heeft, dat hij met liefde koestert.

Het is het soort anti- politiek sentiment dat je onder alle lagen van de Amsterdamse bevolking terugvindt. Bij de intelligentia, de kleine middenstanders en het gewone volk. "Het is gewoon leuk om tegen te stemmen."

Een bestuurder kan zich zo'n houding nooit veroorloven.

Voor een professionele bestuurder is het zaak zo efficient mogelijk tegenstrijdige belangen van bewoners en andere gebruikers van de binnenstad af te wegen.

De Gemeenteraad heeft keer op keer aangegeven dat zij voor wat betreft de binnenstad daar niet meer toe in staat is.

Het grootstedelijk radarwerk is zo ingewikkeld geworden dat de kleine problemen op het niveau van de kiezer erbij inschieten.

Vandaar dat de Gemeenteraad keer op keer besloten heeft ook een deelraad voor de binnenstad in te stellen.

Tegenstander, mannetjesmaker en politicus Felix Rottenberg stelt zich dit anders voor. In de Rottenberg fantasie zou Eberhard van der Laan, ware die nog raadslid, met de VVD een deal gesloten hebben om de Centrumraad te voorkomen en de binnenstads problemen te laten aanpakken door "Stadscommissarissen". Gelukkig dit keer geen Rijkscommissarissen.

Deze zouden, dwars door partijpolitiek heen, hun "doortastendheid en vindingrijkheid" kunnen tonen. Zulke personen zou hij wel willen kiezen, maar dan niet in een deelraad (sic). Hoe dan wel? Grenst dit niet aan bestuurlijke en politieke wartaal met een vleugje deskundigheid?

Andere tegenstanders riepen tijdens de campagne om managers, die de gemeentelijke dienst binnenstad eindelijk goed moeten gaan 'managen'. Nu is op goed 'managen' of besturen uiteraard niets tegen. Stop alleen een stel goede managers en stadscommissarissen in een vat vol met belangentegenstellingen en je hebt een tweede Enschedese kruitfabriek.

De voormalig deelraadsvoorzitter en wallenmanager Freek Salm kwam in het debat met een goed argument voor een politiek binnenstads bestuur.

In een straat kunnen zeer veel tegengestelde belangen spelen. De wens voor een kinderspeelplaats, of fietsenrekken, of parkeerplaatsen, of gewoon autoluw. Een manager kan deze belangentegenstellingen niet met management technieken te lijf gaan. Dat vraagt om een politieke oplossing. Een afweging van belangen.

Voor de bewoners moet het vervolgens ook mogelijk zijn de belangenafweger ter verantwoording te roepen. Dat kan met een Stadscommissaris of een manager niet. Zij zullen de verantwoordelijkheid altijd afschuiven op de verantwoordelijk wethouder en die zit ver weg in de Gemeenteraad, onbereikbaar voor de tegenstem van de gedupeerde binnenstadsbewoner.

De tegenstanders moeten na hun verlies even door de zure appel heenbijten. Maar het gevecht dat in de Centrumraad zou ontstaan als zij met hun "massale" aanhang daar zetels verwerven belooft een mooie te worden.

DD